23 ఏప్రిల్ 2014

ప్రేమ డైరీ - 005

డియర్ చెల్లం,

"నీ పలుకుల తొలి కిరణాలు సోకకుంటే  మనసుకి పొద్దు పొడవదు." - ఫోటో వెనుక నువ్వు రాసిన మాటల్ని మళ్ళీ మళ్ళీ చదువుకుంటూ నిన్ను చూస్తూ ఉన్నాను.

నా చీకటి జీవితాన్ని వెలుగులతో నింపేసినవి ఈ కళ్ళేనా? ఈ చిన్ని పెదాలేనా నా ప్రాణాన్ని తాగేయాలని తహతహలాడేవి? ఆ చూపులు చూడు! నాకంటూ నన్ను మిగల్చకుండ దోచుకెళ్ళాలనే ఆత్రం! హృదయాన్ని తాడుకట్టి "భావ"సాగరం చిలికేస్తున్నది నీవేనా? 

పూర్వ కవులెందరో రాసిన ప్రణయ భావాలన్నీ వట్టి మాటలుకావని నేర్పావు. లేని నా రాకుమారికై ఏకాంతంలో నేను అల్లుకున్న కలలహారాలు నీకెలా దొరికాయి? హారాలకు మరింత అందం చేకూరేలా అలంకరించుకుని నా వలపు వాకిట ఎదురొచ్చావు!

మనం పరిచయం అయిన తొలి రోజులు - అలా అలా మాయమాటలేవో చెప్తూ కంటికి కనబడే దూరంలోనే ఆగిపోతావు. అచ్చంగా బయటపడనేపడవు! చున్నీతో ఎదను కప్పేసినంత సులువుగా మొండితనంతో మనసుని కప్పేసుకుంటావు. ఇంత ఆత్మనియంత్రణనెలా అలవరుచుకున్నావో! ఇలాంటప్పుడే అనిపిస్తుంది.. నువ్వు చెప్పినవాటివల్లకన్నా, దాచిన వాటివల్లే నీ మనసునెక్కువగా అర్థంచేసుకున్నాను. నీ మాటలకంటే నీ మౌనాలే ఎక్కువ చెప్తాయి నీ భావాలేంటో అని! 

మంచుముద్ద అమ్మాయిరూపందాల్చినట్టు ఉంటావు. గాఢనిద్రసమయం మినహాయించి మిగిలిన అన్ని క్షణాల్లోనూ ఏదో ఒకరకంగా నిండిపోయుంటావు. ఏకాంతంలో చిలిపితలపులుగా, ప్రేమపొంగినపుడు భావాల తరంగాలపై ఉయ్యాలూపే చిరుగాలిగా, మనోవికార సమయాల్లో జోలలుపాడే తల్లిగా!  

పవలూ, రేయీ తేడా లేదు నీ మాయలో. కళ్ళు తెరుచున్నంతసేపూ చుట్టూ కాంతే తప్ప చీకటికి తావేలేదు.

నడిచే దారుల్లో ఊగే కొమ్మల్లోని లేత ఆకులన్నీ నీ బుగ్గల్ని గుర్తుచేస్తాయి. పువ్వులమ్మే ముసలావిడ తట్టనెత్తినబెట్టుకుని వస్తుంటే తొంగి చూసేమల్లెపూలు నీ కురులను తలపిస్తాయి. తొలిచినుకులు నేలతాకగానే వచ్చే మట్టివాసన నీ చేతులుపట్టుకున్న జ్ఞాపకాలను గుర్తుచేస్తుంది. నీ నవ్వులు విన్నప్పుడల్లా అప్పటికప్పుడు నా చుట్టూ రోజావనం! రంగురంగుల గులాబీలు.

నా పాలిట వరానివా? శాపానివా?

వరాలుగా ఎన్నో తీయని క్షణాలున్నాయి, అలరించే జ్ఞాపకాలున్నాయి.

కొన్ని శాపాలు తప్పవా? ఇన్నీ ఉన్నా... దగ్గరగా తీసుకుని నీ పెదాలలో నా ప్రాణంపోసి, పులకించిపోయే క్షణం రాదు. ఒడిజేర్చుకుని నీ ఏడుపుని నా కళ్ళతో ఏడ్చి నీ వేళ్ళతో ఓదార్పుని అందుకోవడం కుదరదు. నా చేతి రేఖలు నీ వంపుల్లో ముద్రలుగా నిలిచిపోయే తారీఖెప్పుడూ?


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

11 ఏప్రిల్ 2014

ప్రేమ డైరీ - 004

నల్లోడా,

వస్తూ వస్తూ ఏం తీసుకొచ్చావని 

వెళ్తూ ప్రతిసారీ నా ప్రాణాలు తీసుకెళ్తావ్?
ఈ కొండంత విషాదం కన్నీళ్ళుగా కరిగేదెప్పుడో!
తిరిగి నే మనిషినయ్యేదెపుడో!
 

రెండురోజులింత తొందరగా గడిచి పోతాయి అనుకోలేదు. ఈ కొన్ని జ్ఞాపకాలను మళ్ళీ నువ్వు వచ్చేంతవరకు పదిలపరుచుకోవాలి. 

సోమేశ్వరుడు గుళ్ళో దణ్ణం పెట్టుకున్నప్పుడు నీ పక్కన నిల్చున్నాను. బొట్టుపెట్టాలని చేయి తెగ ఆరాటపడిపోయింది. ప్రదక్షిణం చేసేప్పుడైనా నిన్ను దాటుకునే వంకతో అలా తాకించి వెళ్ళిపోవాలనుకున్నాను. కుదర్లేదు... నువ్వూ కుదుర్చుకోవాలనుకోవు... మొద్దు రాచ్చిప్పవి... కొండదిగేప్పుడు పిలవని చుట్టంలా వచ్చిన వాన చినుకుల్లో తడిసిపోయాము. వర్షని గుండెలకు హత్తుకుని వాళ్ళమ్మ దాని తల తుడుస్తుంటే నిన్ను కూడా అలా లాక్కుని నీ తల తుడవాలనిపించింది. నువ్వు వేళ్ళతో తల తుడుచుకుంటుంటే నేను చున్నీ చేతబట్టుకుని మౌనంగా చూస్తూ ఉండిపోయాను. నీ తలనుండి చెదిరిన చుక్కలు నా మొహంమీద పడ్డాయి. నువ్వే తాకినంత పులకింత! 

తెలుసా వర్షకి అన్నీ నీ పోలికలే. మేనమావ పోలికలెక్కడికి పోతాయిలే! రంగు మాత్రమే వాళ్ళ నాన్నది. కళ్ళూ, ముక్కూ, నుదురు, పొడవాటి వేళ్ళూ, బుగ్గలూ, పెదవులూ... దానికి ఎన్ని ముద్దులు పెట్టేశానో! నిన్నెప్పుడు ముద్దు పెట్టుకుంటాను?


* * * 

07 ఏప్రిల్ 2014

పాత సూత్రంలో కొత్త ముడులు పడవా?

"జీవితం వృత్తంలాంటిది, మరి ముగిసినచోట మళ్ళీ మొదలయ్యేనా?"
అభిప్రాయభేదాలతో విడిపోయాయి ఆ జంట పక్షులు. ఒంటరితనాన్ని మోసుకుంటూ ఆలోచనల ఆకాశంలో ఎగురుతున్నారు. వియోగంలోని బాధ భేదాలను క్షమించమని బ్రతిమాలుతుంది. "శహన"లో ఈ అందమైన అరవ సాహిత్యాన్ని ఆస్వాదించండి.


https://www.youtube.com/watch?v=eZa4H7EUF5Y - Tamil Version (Vairamuthu Lyrics)
https://www.youtube.com/watch?v=5aP2cjg-9FQ -  Telugu version (AM Ratnam Lyrics)

సాహిత్యం : వైరముత్తు  
Here is my loose translation of original lyrics
అతడు :
ప్రియా కుశలమా
నీ కోపాలు కుశలమా
కంటిపాప కుశలమా
కంటనీరు కుశలమా

బుగ్గలు రెండూ కుశలమా
వాటిపై నా చివరి ముద్దులు కుశలమా
నీ పానుపు కుశలమా
(పరుపైన) ఒక్క తలగడా కుశలమా
ఆమె :
ప్రియా కుశలమా
నీ తాపాలు కుశలమా
సఖుడా కుశలమా
నీ ఒంటరితనం కుశలమా
ఇల్లు వాకిలి కుశలమా
ఇంటితోట కుశలమా
పువ్వులన్నీ కుశలమా
నీ అబద్ధాలు కుశలమా
కిటికీ చువ్వలకంటుకున్న
నా కన్నీటిచుక్కలు కుశలమా
నీ ఇంటి మండువాలో వినిపించే
నా పట్టీల సవ్వడి కుశలమా

అతడు :
ప్రియా నిన్ను విడాను
నా చిత్తం చెడిపోయాను
వెలుగులో ఏడిస్తే నామోషీయని
దీపాలు ఆపేసి ఏడ్చాను

ఆమె :
ప్రియా నిన్ను ద్వేషించి
నా తెలివితేటలను తగలబెట్టాను
బంధం విలువ వియోగంలో గుర్తించి
సగంప్రాణం అయ్యాను
అతడు :
పాత దండల్లో కొత్తపువ్వులు పూయవా?

ఆమె :
పాత సూత్రంలో కొత్త ముడులు పడవా?
అతడు :
జీవితం వృత్తంలాంటిదైతే
ముగిసినచోట మళ్ళీ మొదలవ్వదా?

------------------
గాయకులు : శ్రీనివాస్, సాధనా సర్గం
సంగీతం : AR Rahman (రహ్మాన్)
చిత్రం : పార్తాలే పరవశం ( తెలుగులో : పరవశం)
డైరెక్టర్ : K.Balachander

--------------------
Tag Words : Tamil Lyrics - Telugu translation, anbe sugama song, cheliyA kuSalamA, చెలియా కుశలమా, పరవశం, పార్తాలే పరవశం, parthale paravasam

20 మార్చి 2014

ప్రేమ డైరీ - 003

చిన్నా,

నువ్వు కేవలం ఒక గొంతువా?
 
నాకు నేను కల్పించుకున్న భ్రమవా, మాయవా?

అచ్చం నిజంలా అనిపించే ఒకట్రొండు రోజుల కలల్లో మాత్రం సరిగా చూసేలోపే కనుమరుగయ్యే రూపానివా?

నేన్నిన్ను చూడటం, నేరుగా మాట్లాడ్డం అన్నీ కల్పనలు, ఊహలు కదా?
 
ఏ లోకం నుండో నన్ను రోజూ పలకరించే ఆకాశవాణివా? ఇంతకీ నువ్వు అబద్ధమా, నేనా?


నీ ఫోటోని పదే పదే చూసుకుంటూ ఉన్నాను. జలజల రాలిపోయే కన్నీళ్ళనేం చేసుకోను? నీ వేళ్ళెక్కడ?

ఈ ఫోన్ స్క్రీన్ ఏం పుణ్యం చేసుకుందో? నీకివ్వాల్సిన వాటా అంతా నా పెదవులు అప్రయత్నంగా ఈ ఫోన్ స్క్రీన్ మీద కుమ్మరించేస్తున్నాయి.

నిన్నెప్పుడు చూస్తాను? నిన్నెప్పుడు దగ్గరకి తీసుకుంటాను?

* * *
 
తంగమ్మా,
నువ్వూ అబద్ధం కాదు, నేనూ అబద్ధం కాదు. భౌతికమైన దూరం అలాంటొక భ్రమని, మాయనీ కలిగిస్తుంది. ఈ వీకెండ్ మేము ఊరికి వస్తున్నాము. ఈ శనివారం నీ స్కూల్ కి సెలవుంటే బాగుండు. ఇక్కణ్ణుండి నీకు ఏం తీసుకురమ్మంటావు? 

* * * 


చిన్నా
నిజమా? నువ్వొస్తున్నావా? వచ్చినా ఏంలాభం? మనకి ఏకాంతం దొరకదుగా? అందుకే అంటాను నిజమైన నువ్వు నాకు అబద్ధం అని. నీ అబద్ధమే నాకు నిజం. నువ్వు నిజంగా ఇక్కడికొస్తే I miss your అబద్ధాలు which are relatively true and permanent for me. అందుకే భయం అన్నాను నిన్న.

నువ్వు రావడంకంటే నాకేం కావాలి? అయినా ఒకటి కావాలి నాకు... మొన్న మెరినా బీచ్ లో ఆడుకుంటూ వర్ష నీ ఒడిలో పోసిన ఇసుక తీసుకురా దాచుకుంటాను.

* * *

10 మార్చి 2014

ప్ర్రేమ డైరీ - 002

బుజ్జి బంగారూ,
ఏం చేస్తున్నావు? నిన్నట్నుండి సరిగ్గా మాట్లాడటం వీలు కుదరలేదు. ప్రాణాన్నేదో తొలిచేస్తున్నట్టు ఉంది.

లోలోపల ఏదో జ్వరం వచ్చినట్టు ఉంది ఈ బెంగ. నీ ఒడిలో తలవాల్చి కాసేపు ఏడవాలనిపిస్తుంది. ఎందుకంటావా? నీ వేళ్ళతో తల నిమురుతావని.

కళ్ళలోకి చూస్తూ కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకోవాలనుంది! ఫొన్ లో మాట్లాడటానికే కుదరదాయే ఇక ఇవన్నీ కూడానా? అని నవ్వొస్తుంది నా పిచ్చికి.

ఈ పాటికి నిద్రలోకి జారుకుని ఉంటావు. నిద్రపోయేప్పుడు నువ్వెలా ఉంటావో! పెదవులమీది చిరునవ్వు చీకట్లోకూడా మెరుస్తూనే ఉంటుందా? మేలుకుని ఉన్నప్పుడైతే నా తలపులవల్ల పూసిన మెరుగనుకుంటాను. మరి నిద్రలో? ఓ నా గురించి కలలుకంటున్నావా? ఎలా ఉంటుంది నీ కలలప్రపంచం? నన్ను కాస్త తొంగిచూడనివ్వవూ?

ఏ పువ్వులవనంలో నా తలపుల సీతాకోకల వెంటబడి తిరుగుతుంటావో

ఏ ఏటివొడ్డునో తడి ఇసుకలో నిన్నాటపట్టిస్తూ పరుగుతీసిన నన్ను పట్టుకోవాలని నా వెనుక పరుగెత్తి అలసిపోయి గసపోస్తుంటావో

ఏ మసక సంధ్యవేళో నన్ను కలుసుకుని నీ వేళ్ళని నా వేళ్ళకిచ్చి, ప్రపంచాన్ని చీకట్లో వదిలెళ్ళిన సూరీడికి పోటీబడే నీ జత కళ్ళతో నా ప్రపంచాన్నిమాత్రం వెలుగుపరుస్తుంటావో

ఏ వానకాలంలోనో కోకిలలు మూగబోయాయని తియ్యని గొంతుతో ప్రియరాగాలాలపిస్తూ నాకు వీనుల విందులు చేస్తావో!
------------------

06 మార్చి 2014

ప్రేమ డైరీ - 001


నాలుగు రోజులైంది నీ గొంతు విని. ఎలా ఉందో చెప్పలేను. నీ ఎసెమ్మెస్ చూశాను కానీ నీకు రిప్లయ్ పంపలేదు. ఎప్పుడేమవుతుందో, ఎవరైనా చూస్తారేమో అని. చూసినా పెద్ద ఇబ్బంది కాదంటావు; కాంటాక్ట్ నేమ్ నళిని అని ఉండటంవల్ల. నాకైతే అదే ఇబ్బంది.
ఇవాళ సాయంత్రం హాస్పిటల్ లో వర్షకి సలైన్ పెట్టారు. అది చూసి అనుకున్నాను... నిన్ను ద్రవపదార్థంలా మార్చుకుని నా నరాల్లోకి ఎక్కించుకునే వీలుంటే ఎంత బాగుండో అని!

నీ గొంతువినక గుబులుగా ఉంది... అప్పుడొక రోజు ఫోన్ లో నువ్వు గుసగుసగా మాట్లాడుతుంటే ఆ మాటలెంత నచ్చాయో. తర్వాత చెప్పావు నువ్వు చీరమార్చుకుంటూ మాట్లాడావు అందుకే అలా అని. ఆ గుసగుస మాటల గొంతు కావాలి నాకు. నా చెపులకి దగ్గరగా నీ ఊపిరి తాకుతూ ఉండగా నీ మాటలు వినాలి - జీవితాంతం! 
పోయినాదివారం నేను ఊర్లో ఉన్నప్పుడు చీరలో చాలా బాగున్నావు. నలిగినా ఫరవాలెదు అనుకుని.. నిన్ను గట్టిగా కౌగిలించుకునుంటాను చుట్టూ జనం లేకుంటే! అందం నీదా ఆ చీరదా? నీదే కాబోలు. పండగ రోజు గుడి దగ్గర పువ్వులు గుచ్చుతూ మామూలు బట్టల్లో ఉన్నావుగా అందులోనూ ఎంతగానో నచ్చావు! అలంకారాలేవీ లేకుండ సాదాగా ఉంటావు ఎప్పుడూ. ఆ సహజత్వం వల్ల వచ్చిన అందమో,  మనస్పూర్తిగా నిమగ్నమై పువ్వులు గుచ్చేతీరు వచ్చిన కళో తెలీదు! నల్ల చున్నీ వల్లెవాటు వేసుకునున్నావు. ఒడిలో తలపెట్టుకోవాలనిపించింది. 
ఒకరికొకరం అందకుండ ఎందుకింత దూరంగా ఉంటాము? "పొందేది ఏదేమైనా పోయింది తిరిగొచ్చేనా?" అని ఒక పాట ఉంది... అలా... ఆలస్యం చేసేకొద్దీ అపురూపమైన కాలం ఎన్ని ఏళ్ళు వృధాగా జారిపోతుందో మన దోసిట్లోనుండి! ఇలా దూరంగా ఇంకా ఎన్నేళ్ళు జారవిడుస్తానో నిన్ను. నిన్ను ఎత్తుకెళ్ళిపోడానికి మార్గాలు ఆలోచిస్తుంటే ఎన్ని విషయాలు భయపెడుతున్నాయో చెప్పలేను! 
ఆయుషైనా తగ్గిపోతే బాగుండు. ఇలా వేగలేకున్నాను కాలంతో....
---------------------
06 March 2014